Śledź – kiedyś symbol postu, dziś bohater przedświątecznej tradycji. Gdzie w grudniu w Warszawie zjeść najlepszego śledzia? Oto kilka sprawdzonych adresów.
Ze wszystkich słodyczy najbardziej kocham śledzie. Trzymam się tej miłości od lat, dlatego w grudniu z entuzjazmem korzystam ze świeckiej tradycji spotykania się przy śledziu – zarówno w barach, w restauracjach, jak i w domach. W ramach domowych „śledzików” co roku odbywa się rywalizacja o najciekawszą, zaskakującą potrawę śledziową. W poprzednich latach były już śledzie z kolendrą i jalapeño, w curry i z rodzynkami, z pomidorami i papryką, w przyprawie piernikowej, a nawet w paście miso. Jednak na koniec zawsze się okazuje, że klasyczne śledzie – czy to z ziemniakami i ze śmietaną, czy po prostu z olejem lnianym i cebulą – są bezkonkurencyjne. Oto moje ulubione miejsca, gdzie hołduje się tej tradycji.
Ćma by Mateusz Gessler, Hala Koszyki, ul. Koszykowa 63
Hala Koszyki nie jest moim ulubionym miejscem spotkań, ale doceniam klimat, który udało się stworzyć Mateuszowi Gesslerowi przy barze z widokiem na otwartą kuchnię. Ćma to nowoczesne wnętrze ale z charakterem, przytulne chociaż w stylu bistro. Zjecie tu śledzia macerowanego w oleju lnianym (36 zł) – porządny kawał jędrnej rybki z ziemniakami, kopą cebuli i śmietany.
Mozaika, ul. Puławska 53
Kawiarnia z kolorowym neonem była w latach 70. najmodniejszym miejscem w Warszawie. Tu przychodził Kieślowski, Rolke wodził wzrokiem za kociakami do swoich kadrów, a reszta ćmiła papieroski nad kawą po turecku. Lokal jest dawno po gruntownym remoncie, ale zachował jakiś urok retro. Pamiątką tamtych czasów jest też całkiem wyborny śledzik z gorczycą i czerwonym pieprzem (29 zł).
Lotos, ul. Belwederska 2
Karta Lotosu oferuje to samo co 40 lat temu. To jeden z nielicznych reliktów PRL-owskiej gastronomii, który odnalazł się w nowej rzeczywistości. Kiedyś przesiadywali tu filmowcy z Wytwórni Filmów Fabularnych i Dokumentalnych z ulicy Chełmskiej, która jest nieopodal, dziś wyściełane wikliną wnętrza obsadza głównie męska reprezentacja studentów, dresiarzy, emerytów, biznesmenów i profesorów. W karcie prócz genialnego tatara z dyskretną kapką maggi śledź na dwa sposoby: w oleju i śmietanie (18 zł). Więcej o Lotosie przeczytacie TU.
Restauracja Rozdroże, Al. Ujazdowskie 6
Lokal równie zasłużony dla życia towarzyskiego i uczuciowego Warszawy jak Mozaika czy Lotos. W przeciwieństwie do nich jednak nie dostał szansy na nowe życie i służy głównie jako bezpieczna przystań cumujących tu przy wuzetce emerytów i przypadkowej dość klienteli. Ceny za to poszły kosmicznie wręcz poszybowały w górę. Niemniej śledź z kaparami i w kwaśnej śmietanie jest w Rozdrożu niczego sobie (36 zł).
Skamiejka, ul. Ząbkowska 37
Śledź w praskiej Skamiejce rozkocha w sobie każdego amatora tej ryby. Pani Tamara podaje go z cebulką, polewa tłoczonym na zimno olejem słonecznikowym, oprósza kolendrą, ale uprzednio marynuje w swojej ulubionej gorczycy. W efekcie jest sprężysty i soczysty, pełen korzennego aromatu (20 zł). Na śledziu jednak fantazja pani Tamary się nie kończy. Słynie ona bowiem z rosyjskiej zupy rybnej – uchy, oraz pierożków pielmieni i chinkali. To jedyne takie rosyjskie miejsce z duszą w Warszawie. Nie sposób o nim zapomnieć.
Pod Samsonem, ul. Freta 3
Restauracja z kuchnią żydowską istnieje od 1959 roku. Zabierał mnie tu ojciec, kiedy byłam mała. Już wtedy zajadałam się śledziami. Były i są wyśmienite. I jedne z najtańszych w mieście. W karcie występują w paru odsłonach: z olejem i cebulką (25 zł), w śmietanie (25 zł) i jako tytułowy Samson (27 zł), a nawet jako danie główne z ziemniakami (39 zł). Do śledzi obowiązkowo zimna wódka za niecałego piątaka.
Kompania Piwna, ul. Podwale 25
Golonki, pierogi, sznycle, barszcz z kołdunami i kiszona kapusta. Samo dobro popijane hektolitrami piwa. Zlokalizowana nieopodal Barbakanu Kompania przyciąga turystów ciekawych polskiej kuchni i nieustraszonych pogromców kalorii. W pierwszej części menu przycupnął śledź – niby w przystawkach, ale właściwie to całe danie. Do ryby podaje się bowiem pumpernikiel i sałatkę ziemniaczaną (29 zł).
Paloma Inn, Hoża 58/60
Chciałabym się zestarzeć w tym lokalu zjadając tost hawajski z wisienką i bekonem z yuby (bardzo sexy sojowego kożucha). A grudzień nieustająco świętować tutejszym śledzikiem w wersji bardzo bankietowej. Bardziej szczegółowo rzecz ujmując jest to maślana brioszka z holenderskim matjasem, podwędzonymi kaparami, wegańskim kawiorem, kwaśną śmietaną, słodką cebulką i szczypiorkowym zielonym majonezem (32 zł). Polecam również zamówić fondue z piklowaną rzodkiewką i kalafiorkiem do maczania i jeszcze koniecznie faux gras („faux” a nie „foie”, bo wegańskie), do złudzenia w smaku przypominające oryginał, ale zamiast z wątróbek ukręcone z trufli, miso, nerkowców i koniaku!
U Sióstr, ul. Złota 63
Śledzik tym razem po ukraińsku choć wyglada znajomo. Pierwszy w karcie to śledzik pod szubą, czyli schowany pod kopcem zacementowanych majonezem rozgotowanych ziemniaków, marchewek, buraków oraz zestruganych na tarce jajek na twardo, 20,90 zł. Drugi zaś to marynowany w tutejszej kuchni śledź podany z gorącymi pieczonymi ziemniakami, 23,90 zł. Jeden lepszy od drugiego, trzeba próbować! Więcej o tej ukraińskiej restauracji przeczytacie TU.
Źródło, ul. Targowa 81
Restauracja na warszawskiej Pradze Północ, niedaleko pomnika „Czterech śpiących”, to jedno z niewielu tak progresywnych miejsc z autorską kuchnią polską w Warszawie. Bistro z ciekawym wnętrzem, swobodną przyjemną atmosferą, otwartą kuchnią na salę i bogatym wyborem win słynie już z intrygujących interpretacji tradycji jak i sięgania po zapomniane produkty. Śledzik tutaj podaje się zatem z duszoną cebulką jabłkową, dressingiem makowym i pumperniklem, 39 zł.
Pod Gigantami, al. Ujazdowskie 24
Śledzik w wydaniu iście królewskim, bo spożywany na salonach kamienicy zbudowanej latach 1904–1907 z klasycystycznymi i barokowymi elementami. Polecam zająć stolik na wprost efektownego portretu Stanisława Augusta w stroju koronacyjnym autorstwa Marcello Bacciarelliego i patrząc mu głęboko w oczy zjeść wybornego śledzia na żytnim chlebie z czerwoną cebulą i majonezem szczypiorkowym, 42 zł.
Korzystasz z moich rekomendacji? Oznacz mnie na zdjęciu, będzie mi miło poznać Twoją opinię.
Szukasz przepisów i pomysłów, jak delektować się życiem?
Zajrzyj na moje profile społecznościowe.Nakarmiona Starecka to instagram, facebook i podcast „Z pełnymi ustami” do słuchania na Spotify, Tidal i Apple Podcasts.
Życie jest za krótkie na złe jedzenie i warto je przeżyć z pełnymi ustami!